Aslan Kral Masalı
Bir zamanlar, yemyeşil ağaçlarla çevrili, berrak suların aktığı büyük bir ormanda tüm hayvanların huzur içinde yaşadığı bir krallık vardı. Bu krallığın bilge ve cesur lideri aslandı. Adil yönetimi sayesinde ormandaki tüm canlılar güven içinde yaşar, birbirleriyle uyum içinde geçinirdi.
Ancak bir gün, ormana garip bir sessizlik çöktü. Kuşlar şarkı söylemeyi bırakmış, tavşanlar yuvalarına çekilmiş, nehir kıyısında oyun oynayan geyikler bile korkuyla etrafa bakınıyordu. Aslan, bu huzursuzluğun farkına varınca hemen en güvendiği dostlarını yanına çağırdı: Bilge Baykuş, Çevik Ceylan ve Güçlü Fil.
“Ormanda bir tuhaflık var,” dedi aslan endişeyle. “Herkes korkmuş gibi görünüyor. Bunun nedenini hemen öğrenmeliyiz.”
Aslan ve arkadaşları ormanın dört bir yanına dağıldı. Önce şelalenin olduğu yere gittiler, ama suyun normalden daha yavaş aktığını fark ettiler. Sonra büyük meşe ağacına uğradılar, ancak dallarında hiçbir kuş yoktu. En sonunda, batıdaki mağaralardan birinden hafif bir inilti duyuldu.
Mağaraya giren aslan ve dostları, köşeye sinmiş, gözleri korku dolu bir kurt yavrusu gördü. Yarası vardı ve korkudan titriyordu. Aslan nazikçe yaklaşarak yumuşak bir sesle sordu:
“Küçük dostum, neden buradasın?”
Kurt yavrusu hüzünle başını kaldırdı. “Ben ve ailem ormanın diğer tarafında yaşıyorduk. Ama birkaç gün önce aç sırtlanlar sürümüzü korkuttu. Herkes kaçıştı ve ben yalnız kaldım. Saklanmak zorunda kaldım.”
Aslan kral, ormanın sessizliğinin sebebini anlamıştı. Tüm hayvanlar korkuya kapılıp saklanmıştı. Ormanda tekrar huzuru sağlamak için sırtlanları durdurmaları gerekiyordu.
Aslan, vakit kaybetmeden tüm hayvanları topladı. “Sırtlanlar bizi korkutabilir,” dedi gür sesiyle, “ama biz birlikte hareket edersek, hiçbir şey bizi alt edemez!”
Fil ve diğer büyük hayvanlar sırtlanları ormandan çıkarmak için bir plan yaptı. Kuşlar havadan gözcülük yaptı, ceylanlar haber taşıdı. Hep birlikte hareket eden hayvanlar, sırtlanları korkutup kaçırdı. Orman yeniden güvenli hale gelmişti.
Sessizlik bozuldu, kuşlar tekrar şarkı söylemeye başladı. Nehirler coşkuyla akmaya devam etti. Küçük kurt yavrusu da ailesine kavuştu. Ormanda huzur ve neşe yeniden hâkim oldu.
Ve böylece, hayvanlar krallığı tekrar barış içinde yaşamaya devam etti.
