“Renkli Patatesler“, çocukların farklılıkları kabullenmesi, arkadaşlık ve sabır gibi değerleri eğlenceli bir dille anlatan sıcacık bir köy masalıdır. Masalın sonunda, farklı olanı sevmeyi çocuğunuza nasıl öğretebileceğiniz hakkında öneriler bulacaksınız.
Bir Varmış Bir Yokmuş…
Bir varmış, bir yokmuş… Uzak mı uzak, yeşil mi yeşil bir köy varmış. Bu köyde insanlar tarlalarında patates yetiştirirmiş.
Ama bu patatesler, bildiğimiz sarı patateslerden değilmiş.
Bu köydeki patatesler mavi, mor, kırmızı ve yeşil renklerdeymiş!
Köylüler başta çok şaşırmış. “Patates dediğin sarı olur!” diyenler olmuş.
Ama zamanla bu rengârenk patateslere alışmışlar. Her biri farklı ama lezzetliymiş.
Köyün en yaşlısı olan Dede Şifo, “Doğada her şey farklıdır ama hepsi değerlidir,” dermiş.
Bir gün, şehirden gelen bir tüccar köye uğramış. Tarladaki patatesleri görünce gözleri faltaşı gibi açılmış.
“Ben bu renkli patatesleri şehirde satarım!” demiş. Ama bir şartı varmış: Sadece kırmızı olanları almak istiyormuş.
Köylüler şaşırmış. “Neden sadece kırmızı olanlar?” diye sormuşlar.
Tüccar gülerek, “Çünkü kırmızı olanlar daha dikkat çekici, diğerleri işime yaramaz,” demiş.
Patatesler bu konuşmayı duymuş. Evet, doğru duydunuz! Bu masalda patatesler konuşabiliyormuş.
Mor Patates kederlenmiş. “Ben de çok güzelim ama kimse beni istemiyor…” demiş.
Mavi Patates kendi kendine, “Acaba yanlış bir şey mi yaptım da beni beğenmediler?” diye düşünmüş.
Yeşil Patates ise ağlamaya başlamış. “Ben hiçbir işe yaramıyorum demek ki,” demiş.
Ama Kırmızı Patates, arkadaşlarının üzülmesine dayanamamış.
“Ben sizi çok seviyorum,” demiş. “Renklerimiz farklı ama tadımız aynı!”
Patatesler bir araya gelip plan yapmış.
Köylü çocuklarından biri, adını Elif koyalım, bu konuşmaları duymuş. Hemen Dede Şifo’ya koşmuş ve her şeyi anlatmış.
Dede Şifo gülümsemiş. “Demek ki sıra onlara kendilerini göstermekte,” demiş ve koca bir tencere çıkartmış.
Bütün patatesleri tek tek yıkamış, doğramış ve birlikte haşlamış.
Ortaya rengârenk bir patates püresi çıkmış!
Köy meydanında tüccara ikram etmişler.
Tüccar bir kaşık almış… Sonra bir kaşık daha… Ve daha da fazla!
“Ooo bu muhteşem! Tadları efsane!” demiş. “Ben hepsini almak istiyorum!”
Patatesler sevinçten birbirlerine sarılmış.
O günden sonra, şehirdeki insanlar da rengârenk patatesleri çok sevmiş.
Ve köyde bir daha hiç kimse, bir başkasının rengine bakarak değer biçmemiş.
Ebeveyn Rehberi
Bu masal, çocukların farklılıkları görmeyi, kabul etmeyi ve başkalarını olduğu gibi sevmeyi öğrenmeleri için yazıldı. Aynı zamanda, özgüven, sabır ve işbirliği gibi duygusal gelişim alanlarını da destekler.
Masalın Ana Fikri
Farklı olmak, değersiz olmak değildir. Her bireyin kendine özgü güzellikleri vardır. Renklerimiz, şeklimiz veya sesimiz farklı olsa da hepimiz aynı sofradayız ve aynı değerdeyiz.
Ebeveynler İçin Notlar
Farklılıkların Kabulü: Masal, dış görünüşe göre yargılamamanın önemini vurgular. Bu, okul öncesi dönemde “ben ve öteki” kavramının gelişimine katkı sağlar.
Özgüven Gelişimi: Mavi, yeşil ve mor patateslerin hissettikleri duygular, çocukların bazen dışlanma karşısında yaşayabileceği duygularla örtüşür. Bu duyguların adlandırılması ve konuşulması desteklenmelidir.
Topluluk ve Dayanışma: Kırmızı Patates’in arkadaşlarına sahip çıkması, empati ve arkadaşlık üzerine konuşmak için iyi bir fırsattır.
Çocuğunuzla Konuşun: Tartışma Soruları
- Sence patateslerin renkli olması neden önemliydi?
- Tüccar sadece kırmızı patatesleri almak istediğinde diğerleri nasıl hissetmiş olabilir?
- Kırmızı Patates arkadaşlarına yardım etmek için ne yaptı?
- Sen hiç bir arkadaşının üzülmesine tanık oldun mu? O zaman ne hissettin, ne yaptın?
- Eğer sen bir patates olsaydın, hangi renk olmak isterdin ve neden?
