Yardımsever Kirpiler Masalı Oku
Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, yemyeşil ormanların derinliklerinde dikenleriyle tanınan bir kirpi ailesi yaşarmış. Bu kirpiler, dikenli dış görünümleri yüzünden diğer hayvanlar tarafından genelde uzak durulan canlılarmış. Ancak ne hikmetse, bu kirpilerin hepsi inanılmaz derecede yardımsever ve yufka yürekliymiş.
Ailenin en küçük ferdi olan Pırpır isimli kirpi, her sabah erkenden uyanır, ormanın derinliklerinde dolaşır ve yardıma muhtaç olan birini bulmaya çalışırmış. Ancak dikenli sırtı yüzünden diğer hayvanlar genelde ondan korkar, yaklaşmaya cesaret edemezmiş. Bu durum Pırpır’ı her seferinde biraz daha üzse de, o asla umutsuzluğa kapılmazmış.
Bir gün, Pırpır, orman yolunda yürürken yaşlı bir kaplumbağanın çamur birikintisine saplandığını görmüş. Kaplumbağa çırpınıyor, ama bir türlü çamurdan kurtulamıyormuş. Pırpır hemen yanına koşmuş. “Merhaba, size yardımcı olabilir miyim?” diye sormuş nazik bir sesle. Kaplumbağa başını kaldırmış, biraz korkarak Pırpır’a bakmış ve “Ama senin dikenlerin beni incitir, sanırım yapabileceğin bir şey yok,” demiş.
Pırpır bu sözlere üzülse de, sabırla kaplumbağaya yardım edeceğini kanıtlamak istemiş. Yanında taşıdığı uzun yapraklardan bir ip yaparak kaplumbağanın etrafına sarmış ve çekmeye başlamış. Uzun uğraşlar sonucunda kaplumbağa çamurdan kurtulmuş. Yaşlı kaplumbağa, Pırpır’a minnetle bakarak, “Özür dilerim, seni sadece dış görünüşünle yargıladım. Meğer ne kadar nazik ve yardımsevermişsin,” demiş.
Pırpır’ın ünü bu olaydan sonra hızla yayılmış. Bir süre sonra, ormandaki hayvanlar ona güvenmeye başlamış ve sorunları olduğunda Pırpır’a başvurmaktan çekinmez olmuşlar. Bir gün, tavşan ailesinin yuvası büyük bir selden zarar gördüğünde, Pırpır ormandaki diğer kirpilerle birlikte yardıma koşmuş. Sırtlarındaki dikenlerden kırdıkları parçalarla tavşan ailesi için küçük ama sağlam bir barınak inşa etmişler. Tavşanlar, gözyaşları içinde teşekkür etmiş ve “Artık size dikenlerinizle değil, büyük kalplerinizle bakacağız,” demişler.
Pırpır ve ailesi, her geçen gün daha fazla sevgi ve dostluk kazanmış. Bu deneyimler sadece ormandaki diğer hayvanları değil, kirpi ailesini de değiştirmiş. Onlar, yardımlaşmanın gücüne ve önyargıların yıkılabileceğine inanarak yaşamışlar.
Pırpır bir gün büyükbabasının yanına giderek, “Büyükbaba, insanlar bizi neden dikenli olarak yaratmış?” diye sormuş. Büyükbabası gülümsemiş ve şöyle demiş: “Dikenlerimiz dışarıdan bir zırh gibi görünebilir, ama bu zırh bizim kim olduğumuzu belirlemez. Önemli olan, içeride taşıdığımız kalptir. Biz bu dikenleri korumak için değil, paylaşmak için kullanıyoruz.”
Böylece, ormanın en dikenli ama en yumuşak yürekli ailesi, yardımları ve dostluklarıyla tüm ormanda bir efsane olmuş.
