Karga ile Tilki

Bir varmış, bir yokmuş. Geniş ve yemyeşil bir ormanda, parlak siyah tüyleriyle ünlü bir karga yaşarmış. Bu karga, çevikliği ve zekâsıyla tanınır, ormanın yüksek ağaçlarında gezinirken etrafı dikkatle incelermiş. Bir gün, ormanın kenarındaki bir köyden uçarken, bir evin penceresinde taze ve mis kokulu bir peynir görmüş. Fırsatı kaçırmayan karga, hızla pencereden içeri süzülerek peyniri kapmış ve ormanın derinliklerindeki yüksek bir ağacın dalına konmuş.

Aynı ormanda yaşayan kurnaz bir tilki varmış. Tilki, her zaman açgözlülüğü ve kurnazlığıyla bilinir, yiyecek bulmak için türlü hilelere başvururmuş. O gün, tilki ormanda dolaşırken karganın ağzında kocaman bir peynirle ağacın dalında oturduğunu görmüş. Peynirin lezzetli kokusu tilkinin iştahını kabartmış ve hemen bir plan yapmaya karar vermiş.

Tilki, ağacın altına gelerek nazik ve övgü dolu bir sesle kargaya seslenmiş:

“Merhaba sevgili karga! Ne kadar da güzel tüylerin var; parıl parıl parlıyor. Eğer sesin de tüylerin kadar güzel ise, sen kesinlikle ormanın kraliçesi olmalısın.”

Karga, tilkinin bu övgü dolu sözlerinden çok hoşlanmış ve gururu okşanmış. Kendini gerçekten de ormanın en güzel ve en yetenekli kuşu olarak hissetmiş. Tilkinin iltifatlarına karşılık vermek ve sesinin güzelliğini göstermek istemiş.

Tilki, karganın tam da beklediği gibi davranacağını düşünerek planını sürdürmüş:

“Eğer bana güzel sesinle bir şarkı söylersen, senin ne kadar muhteşem bir kuş olduğunu tüm ormana anlatacağım.”

Karga, tilkinin bu isteğini geri çevirmek istememiş. Gagasındaki peyniri unutarak derin bir nefes almış ve ötmeye başlamış:

“Gak! Gak!”

Ancak tam o anda, ağzındaki peynir dalından aşağı düşmüş. Tilki, hızla peyniri kapmış ve keyifle yemeye başlamış. Karga, yaptığı hatayı fark etmiş ama iş işten geçmiş. Tilki, peyniri yedikten sonra kargaya dönerek alaycı bir şekilde:

“Sevgili karga, tüylerin gerçekten çok güzel, ancak zekân konusunda aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Başkalarının övgülerine kanarak elindekileri kaybetmemeyi öğrenmelisin.”

Bu olaydan sonra karga, başkalarının tatlı sözlerine hemen inanmamayı ve sahip olduğu şeylerin kıymetini bilmeyi öğrenmiş. Ormandaki diğer hayvanlar da bu hikâyeyi duymuş ve tilkinin kurnazlığına karşı daha dikkatli olmaya başlamışlar.