Bu masal, çocuklara empati kurmanın, küçük iyiliklerin büyük etkiler yaratabileceğini anlatan sıcacık bir hikâye sunuyor. Okuduktan sonra çocuğunuzla birlikte paylaşmanın ve yardımlaşmanın ne demek olduğunu konuşabilirsiniz.
Bir Varmış Bir Yokmuş…
Yağmurlar ülkesi diye bilinen uzak bir kasabada, her sabah gökyüzünden rengârenk damlaların düştüğü bir yer varmış. Bu kasabada, Mina adında minik, meraklı bir kız yaşarmış.
Mina’nın en sevdiği şey, kırmızı puantiyeli şemsiyesiyle yağmur altında yürüyüşe çıkmakmış. Şemsiyesi o kadar güzelleşmiş ki kasabanın sembolü hâline gelmiş.
Bir gün, okuldan dönerken aniden rüzgâr çıkmış. Şemsiyesi elinden uçmuş, dönerek uzaklara gitmiş. Mina çok üzülmüş ama pes etmemiş. “Onu bulmalıyım!” demiş ve aramaya başlamış.
İlk olarak parktaki yaşlı Bay Tonton’a sormuş. Bay Tonton, elindeki fırçayı bırakıp gülümsemiş: “Kırmızı bir şemsiye mi? Az önce şu tarafa uçtuğunu gördüm,” demiş ve minik bir yön göstermiş.
Mina teşekkür edip koşmuş. Yolun kenarında küçük bir sincaba rastlamış. Sincap, ıslak tüyleriyle titriyormuş. Mina durup montunu çıkarmış ve sincabın üzerine örtmüş. “Sen de ıslanma,” demiş.
Sincap minnetle bakmış. “Kırmızı bir şey geçti biraz önce. Ormandan içeri girdi,” demiş. Mina gülümseyip teşekkür etmiş ve ormanın yolunu tutmuş.
Ormanda ilerlerken, yere düşmüş bir kaplumbağa görmüş. Kaplumbağa ters dönmüş ve kalkamıyormuş. Mina hemen eğilip onu çevirmiş. Kaplumbağa gülümseyerek, “Kırmızı bir şemsiye şu ağacın dalında asılıydı, ama sonra bir kuş aldı,” demiş.
Mina derin bir nefes almış. “Pes etmeyeceğim,” demiş. Takip etmeye devam etmiş.
Bir süre sonra ormanın sonuna varmış. Açık bir alanda, şemsiyesiyle oynayan küçük bir kuş görmüş. Ama bu kuş, ıslanmış bir serçeymiş. Şemsiyeyi kanatlarının üstüne çekmiş, altında dinleniyormuş.
Mina ona yaklaşmış, ama kuşu ürkütmemek için sessizce beklemiş. Kuş başını kaldırıp Mina’ya bakmış. Mina gülümsemiş. “Onu alabilir miyim?” dememiş. Sadece şöyle demiş: “İstersen sende kalabilir. Senin de ihtiyacın var.”
Kuş şemsiyeyi dikkatlice yana bırakmış. Sonra havalanıp bir ağaca konmuş. Mina, yavaşça şemsiyesini almış ve kalbine sıkıca bastırmış.
Eve dönerken, Mina yolda karşılaştığı hayvanların hepsine tekrar uğramış. Sincabın hala montunu giydiğini, kaplumbağanın mutlu mutlu yürüdüğünü görmüş. Hepsi ona el sallamış.
Mina, o gün sadece şemsiyesini değil; empatiyi, iyiliği ve paylaşmayı da öğrenmiş.
Ve o günden sonra, yağmur yağdığında kasabada çocuklar, kırmızı şemsiyeden çok, Mina’nın kalbindeki sevginin hikayesini konuşur olmuş.
Ebeveyn Rehberi
Bu masal, empati, paylaşma ve yardımseverlik gibi duygusal gelişimi destekleyen kavramları sade ve sevimli bir hikâyeyle sunar. Çocuğunuzla masal üzerine konuşarak, onun bu değerleri içselleştirmesine destek olabilirsiniz.
Masalın Ana Fikri
Küçük iyilikler, büyük anlamlar taşır. Mina’nın başkalarına yardım etmesi, karşılığında sevgi ve anlayışla ödüllendirilir. Masal, empati kurmanın ve paylaşmanın önemini vurgular.
Ebeveynler İçin Notlar
- Empati Gelişimi: Masaldaki karakterlerin ihtiyaçlarını fark eden Mina üzerinden çocuklara “başkalarının duygularını anlama” yetisi kazandırılabilir.
- Karşılık Beklemeden Yardım: Mina’nın içten gelen yardımseverliği, çocuklara çıkar gözetmeden iyilik yapmanın değerini gösterir.
- Sınavlarla Öğrenme: Masaldaki her karşılaşma, çocuğun hayatındaki sosyal deneyimlerle eşleştirilebilir.
Çocuğunuzla Konuşun: Tartışma Soruları
- Mina şemsiyesini kaybettiğinde neden pes etmedi, sence sen olsaydın ne yapardın?
- Yardım ettiği hayvanlardan hangisi sana en ilginç geldi, neden?
- Mina, kuşa şemsiyeyi bırakmak istemeseydi ne olurdu?
- Bu masalda en çok hangi davranışı örnek almak istersin?
